اهميت ذكر خدا

پیامبر اسلام (ص) فرمودند: خداوند فرشته هايي » 

(مأموراني) دارد كه در راه ها [ي زمين] مي گردند و اهل ذكر را جستجو مي كنند. پس

هرگاه گروهي را ديدند كه خدا را ياد مي كنند، يكديگر را صدا مي زنند و مي گويند: بياييد 

آنچه می خواستید(مجلس ذکر) اینجاست. پیامبر(ص) فرمودند: فرشتگان اطراف آن ها را

 مي گيرند و با بال هايشان آن ها را تا آسمان دنيا مي پوشانند (محافظت مي كنند). پيامبر

فرمودند: سپس پروردگارشان در حالي كه به [وضع و احوال] بندگانش از هركس ديگري

داناتر است، از فرشته ها مي پرسد: بندگانم چه مي گويند؟ فرشتگان جواب مي دهند. خدايا!

تو را تسبيح و تكبير و تمجيد مي گويند و سپاس و ستايش تو را به جاي مي آورند.

خداوند مي فرمايد: آيا مرا ديده اند؟ فرشتگان مي گويند: خير، تو را نديده اند. خداوند

مي فرمايد: اگر مرا مي ديدند، چه (حال و وضع شان چگونه بود)؟ فرشتگان مي گويند: اگر

تو را مي ديدند، بيشتر از اين تو را عبادت مي كردند و بيشتر از اين تو را تسبيح مي گفتند

و تو را سپاس و ستايش مي كردند. خداوند مي فرمايد: از من چه مي خواهند؟ فرشتگان

مي گويند: از تو بهشت مي خواهند. خداوند مي فرمايد: اگر بهشت را مي ديدند، (حال و

وضع شان چگونه بود)؟ فرشتگان مي گويند: اگر آن را مي ديدند، حرص شان براي آن

بيشتر بود و بيشتر از اين آن را طلب مي كردند و بيشتر از اين بدان ميل مي كردند. خداوند

مي فرمايد: از چه چيزي به من پناه مي برند؟ فرشتگان مي گويند: از آتش جهنم. خداوند

مي فرمايد: آيا آن را ديده اند؟ فرشتگان مي گويند: خير، آن را نديده اند. خداوند مي فرمايد:

اگر آن را مي ديدند، (حال و وضع شان چگونه مي بود)؟ فرشتگان مي گويند: اگر آن را

مي ديدند، بيشتر از اين از آن فرار مي كردند و بيشتر از اين از آن مي ترسيدند. پس خداوند

می فرماید: اي فرشتگان! شما را گواه مي گيرم كه آن ها را بخشيده ام. پيامبر مي فرمايند: 

يكي از فرشتگان عرض مي كند: [خدايا!] در ميان شان كسي است كه جزو آن ها نيست (با

هدف ذكر در ميان آن ها ننشسته است) بلكه براي كاري غير از ذكر به ميان شان آمده

است. خداوند مي فرمايد: آن ها باهم نشسته اند و در يك جمع مي باشند و كسي كه

همنشين آنان شود اهل شقاوت نخواهد بود. (همنشين اهل ذكر – گرچه نيت ذكر هم نداشته

باشد-بهره مند می گردد «)

                                                                                       (جامع الاحادیث/اهميت ذكر خدا)

از بن عمر روایت شده است  كه پيامبر (ص) به او فرمودند:که یکی از بندگان خدا

 [در مناجات با خدا] گفت: خدايا! تو را سپاس، آنچنانكه شايسته ي مقام و عظمت

پادشاهي و بزرگي و جلال توست، نوشتن [اندازه ي جزا و پاداش] اين ذكر بر دو فرشته ي

[مأمور]، سنگين آمد و نمي دانستند كه چگونه [مقداري جزاي] آن را بنويسند،

پس به آسمان رفته عرض كردند: خدايا! فلان بنده ات سخني را گفت كه نمي دانيم چگونه

[جزاي] آن را بنويسيم؟ خداوند متعال – در حالي كه خود از هركس ديگري به آنچه

بنده اش گفته، داناتر است – فرمود: بنده ام چه گفت: عرض كردند: خدايا! او گفت: خدايا!

تو را سپاس آنچنانكه شايسته ي مقام و عظمت پادشاهي و بزرگي و جلال توست،

خداوند بزرگ به آن دو فرشته فرمود: آنچنانكه بنده ام گفته است، سخن او را بنويسيد تا

.« زماني كه مرا ملاقات مي كند، آن وقت خودم پاداش آن را به او خواهم.»

حدیث پیامبر (ص):

این اذکار را بسیار تکرار می کردند

« سبحانَ اللهِ وبحمده َأستغفر اللهَ وأَتوب الیه »

                                                                                          (جامع الاحادیث/ص31)

از بن مالک روايت شده است كه گفت: پيامبر(ص) فرمودند:هرگاه دو فرشته ی

 مأمور نوشتن اعمال انسان كه نامه ي اعمال او در شب يا روز را نزد خدا مي برند

و خداوند در اول و آخر نامه ي اعمال بنده، كار نيكي را مي يابد كه انجام داده است،

مي فرمايد: شما را شاهد و گواه مي گيرم [اي فرشتگان مأمور] كه اين گناهان وسط نامه ي

اعمال بنده ام را [به خاطر كار نيكي كه در اول و آخر نامه ي اعمالش انجام داده و ثبت

.« شده است]، بر او بخشيدم.

                                                                                                 (جامع الاحادیث/شماره2)

از ابو هریره روایت شده که پیامبر اسلام(ص) فرمودند:

خداوند متعال می فرماید:« ای فرزند آدم ،وقتي كه انسان به زمانه دشنام مي دهد مرا اذيت

مي كند و اين در حالي است كه من زمانه هستم، [يعني همه ي] كارها در دست و تحت

فرمان و دستور من است. شب و روز را من به گردش درمي آورم (حوادث و اوضاع زمانه را من

 مي آفرينم»

                                                                                          (جامع الاحادیث/تصحیح عقیده)